Sarımsak iştah açıcı özelliğe sahip olması nedeniyle başta etli besinler olmak üzere pek çok yiyeceğin bünyesinde kullanılan bir bitkidir. Özellikle sucuk ve pastırma gibi yiyeceklerde kullanılmaktadır. Sarımsak tohumdan değil de diş sarımsaktan üretilmesini gerektirmektedir. Bunun nedeni bitkinin iki yıllık bir bitki olup ilk yılında sadece birkaç dişten meydana gelen bitkinin baş kısmının oluşmasıdır. Sarımsak yapı olarak kökleri derinlerde bulunmaktadır. Kabuk kısmı soğanın aksine daha incedir bu nedenle de tek katlı bir yapıya sahiptir. Bitkinin yetiştiği toprağın asitlik özelliği azdır ve kumlu toprak türü sarımsak tohumunun yapısal olarak gelişebilmesi için en uygun yapıdır. Yetiştiriciliği yapılacaksa bu bitkinin uzun günlerde çiçek açtığını bilmek gerekir. Sarımsak tohumu yerine bitkinin meyvesinin dişlerden oluşan bölümlerinden birini kullanılmaktadır bilgisi verilmişti. Tohumun yerine kullanılacak olan dişlerin belirli bir büyüklüğe ulaşmış olması gerekmektedir.

Sarımsak üretiminde bu küçük ama önemli ayrıntının önemi oldukça fazladır çünkü sarımsak tohumu yerine kullanılan diş fazla büyük olduğunda yetişen bitkinin çiçek sapını meydana getiren bölümü güçlü olmaktadır. Bunun tam tersine kullanılan diş zayıf ve de küçük yapılı olursa o zaman da elde edilecek verim oldukça düşük olur. Sarımsak tohumu yerine kullanılacak olan diş kısımları çok sıralı olacak şekilde dikilmektedir. Bitkinin toprağa ekimi döneminde bitkinin baş kısmını oluşturan kısmının küçük bölümlere ayrılması ile elde edilen parçalar kullanılır. Soğan bitkisinin ekim yönteminde olduğu gibi toprağın ekim için hazır duruma getirilmiş olması ve ayrıca toprağın gübrelenerek tava denilen bölümlere ayrılması gerekmektedir. Türkiye’de sarımsak üretimi için genel olarak kıraç topraklardan yararlanılmaktadır. Bu yüzden bitkinin yetişerek olgunlaşabilmesi için gerekli olan özel bir sulama yöntemi kullanılmaz yağmur suyu yeterli olur. Bitkinin iyi yetişebilmesi için sadece sarımsak tohumu terine diş kısımlarını kullanmak yeterli olmaz. Bunların dışında bitki için elverişli olan toprakların da kullanılması önemlidir. Örneğin killi ve fazla su tutan topraklar uygun değildir.